Kronika Związku

wydarzenia z życia Związku Szlachty Polskiej
Słowo o naszej wyprawie do Wilna

Słowo o naszej wyprawie do Wilna

Związkek Szlachty Polskiej zorganizował w dniach 31 stycznia (piątek) - 2 lutego (niedziela) 2020 roku, wyjazd do Wilna, którego pierwszym celem było złożenie Hołdu Powstańcom Styczniowym pochowanym niedawno uroczyście w kaplicy Raduszkiewiczów na cmentarzu na Rossie.

Ta inicjatywa Zarządu Głównego Związku Szlachty Polskiej wywołała duże zainteresowanie wśród członków i sympatyków naszej organizacji oraz innych organizacji zaprzyjaźnionych: Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, Polskie Towarzystwo Ziemiańskie, Korporacja Akademicka Sarmatia.

Łącznie w wyprawie uczestniczyło 65 osób. W autokarze głównym, który wyruszył z Warszawy sprzed siedziby Związku Szlachty Polskiej przy ul. Żurawiej w piątek o godzinie 15:30, były 54 osoby, a w dodatkowym busie, który w sobotę wyruszył z Ostrołęki, było kolejnych 11 osób.

Bale Związku Szlachty polskiej w zielonym i białym karnawale

Bale Związku Szlachty polskiej w zielonym i białym karnawale

Pierwszy Młody Bal Majowy Związku Szlachty Polskiej odbył się w sobotę dnia 25 maja 2019 roku o godzinie 20:00 w sali balowej Naczelnej Organizacji Technicznej w Warszawie przy ul. Czackiego 3/5.

Tradycja "zielonego" karnawału od stuleci związana była z radością towarzyszącą wiośnie i budzącej się do życia przyrody.
Dlatego też Zarząd Główny Związku Szlachty Polskiej, nawiązując do tej tradycji zdecydował się organizować bale w tym okresie dedykując je właśnie młodzieży.
Postanowiono, że ostatnia sobota maja będzie najlepszym terminem dla zorganizowania balu. Wówczas to, już po wszystkich egzaminach maturalnych, młodzież wolna od obowiązku szkolnego weźmie udział w radosnej majowej zabawie.
Pomimo, że Młody Bal Majowy był w pełni wydarzeniem premierowym, odbył się z dużym sukcesem i zapewnił sobie stałe miejsce w kalendarzu imprez wiosennych naszego środowiska.

Historia Związku Szlachty Polskiej. Okres Gdański (1994-2008)

Historia Związku Szlachty Polskiej. Okres Gdański (1994-2008)

Bezpośrednim powodem napisania tego artykułu są dwie nieoczekiwane rozmowy telefoniczne, które przeprowadziłem w krótkim odstępie czasu, kilka miesięcy temu. Pierwszy zadzwonił do mnie p. Andrzej Teleżyński, wieloletni członek gdańskiego oddziału Związku Szlachty Polskiej, który zadał mi liczne pytania na temat początków Związku. Sam nie mógł ich pamiętać, ponieważ dołączył do organizacji po kilku latach, a wobec planu obchodów ćwierćwiecza Związku otrzymał zadanie opracowania historii organizacji od jej narodzin
do końca okresu, w którym siedziba Zarządu Głównego znajdowała się w Trójmieście. Wkrótce, zadzwonił do mnie także p. Michał Korsak, Prezes Związku, który m.in. podzielił się ze mną smutną wiadomością, że całe archiwum Związku z lat 1994 – 2008 – dokumenty
i szeroka korespondencja – zaginęło w tajemniczych okolicznościach, co sprawia, że bardzo trudno jest odtworzyć pierwszy etap historii organizacji. W tej sytuacji otrzymałem miłą propozycję opracowania początkowej historii Związku w formie artykułu, który wejdzie
w skład specjalnego numeru „Verbum Nobile” wydanego dla uczczenia 25-lecia Związku Szlachty Polskiej. Poprosiłem o czas do namysłu. Z jednej strony od 2009 r. nie jestem członkiem Związku i nie mam z nim żadnych relacji. Z drugiej – byłem jednym z 15 członków-założycieli, którzy w 1994 r. złożyli swój podpis pod wnioskiem o rejestrację stowarzyszenia w sądzie – co rozpoczęło oficjalną historię Związku Szlachty Polskiej. Przez cały okres mojej bytności w organizacji wchodziłem w skład jej władz, więc jestem współodpowiedzialny za to, co się wówczas w Związku i ze Związkiem działo. Ostatecznie zgodziłem się i chciałem w tym miejscu podziękować obu Panom za kontakt, a Panu Prezesowi dodatkowo – za miłe zaproszenie na łamy „Verbum Nobile” i możliwość przedstawienia mojej wersji trójmiejskiego rozdziału historii Związku.

Wystawa jubileuszowa z okazji 25-Lecia Związku Szlachty Polskiej

Wystawa jubileuszowa z okazji 25-Lecia Związku Szlachty Polskiej

Wystawa jubileuszowa z okazji 25-Lecia Związku Szlachty Polskiej, została oficjalnie otwarta w sobotę 3 października 2020 r. obok Barbakanu na murach obronnych Starego Miasta w Warszawie.Uroczystość zgromadziła liczne grono członków Związku Szlachty Polskiej.Przybyłych powitał Michał Korsak prezes Zarządu Głównego Związku Szlachty Polskiej. Były podziękowania, kwiaty, a potem wspólne zwiedzanie ekspozycji, po której oprowadził zwiedzających kuratora wystawy.Była to pierwsza publiczna wystawa...

Proponujemy

Historia fortepianu we dworze Wyręba

Historia fortepianu we dworze Wyręba

Kiedy szedł bić bolszewika, jako wolny obywatel wolnej Polski bronić najświętszych praw i ideałów, ufny w zwycięstwo i pełen wiary w boską opiekę nad wojskiem i narodem, podarował swojej narzeczonej w dowód wielkiej miłości rzecz najcenniejszą z tych, które posiadał-swój fortepian.

To był polski instrument, wyprodukowany w Warszawskiej Wytwórni Fortepianów "Małecki" prawdopodobnie w 1898/1899 r., miał Nr 2934. Może otrzymał go kiedyś od matki, obdarowanej przez uszczęśliwionego męża, kiedy urodziła mu syna? Mogło przecież właśnie tak być.

Własną ręką na obudowie instrumentu napisał nazwisko narzeczonej: "J. Wiewiórska".

Karol Brzostowski jako twórca Rzeczypospolitej Sztabińskiej  polskiej szkoły agrobiznesu Cz.I

Karol Brzostowski jako twórca Rzeczypospolitej Sztabińskiej polskiej szkoły agrobiznesu Cz.I

Karol hr. Brzostowski herbu Strzemię urodził się 11 lutego 1796 roku w Michaliszkach na Wileńszczyźnie2. Tytuł hrabiowski zaczął mu przyslugiwać w drugim roku życia, tj. od momentu, gdy w 1798 roku król pruski Fryderyk Wilhelm III nadał go dwóm przedstawicielom rodu Brzostowskich , Ksaweremu i Aleksandrowi.

Matka Karola, Ewa, byla córką slynnego kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego (WKL), Joachima Litawora Chreptowicza (1729-1812) i Konstancji z Przeździeckich. Ojcem Karola był Michał Hieronim Brzostowski (1762-1806), syn Stanislawa (zm. w 1769 r.) i księżnej Teofili Radziwiłłówny.

„Reytan. Druga strona drzwi” – okiem historyka

„Reytan. Druga strona drzwi” – okiem historyka

8 października 2018 r. Teatr Telewizji wystawił sztukę „Reytan. Druga strona drzwi”. Autorzy scenariusza – Jakub Piątek i Piotr Derewenda (pierwszy jest także reżyserem sztuki) – informują, że chodziło im o przedstawienie losów tytułowego bohatera i jego legendy, a przede wszystkim opisanie historycznej roli, która z jednej strony wprowadziła Reytana do narodowego panteonu, z drugiej przyprawiła go o chorobę psychiczną, zniweczyła życiowe plany i doprowadziła do samobójczej śmierci. Na dzieło to chciałabym spojrzeć jako historyk – w jakim stopniu zarówno rola Reytana, jak jej tło odpowiadają realiom i jakie treści przedstawienie wnosi do historycznej pamięci. Najpierw jednak trzeba rzecz pokrótce streścić.

Wspomnienie Mirosławy Saryusz-Wolskiej, pisane miłością… (cz. 1)

Wspomnienie Mirosławy Saryusz-Wolskiej, pisane miłością… (cz. 1)

Moja matka urodziła się dn. 1 XI 1895 r. w majątku Rykoszyn koło Kielc w rodzinie ziemiańskiej. Rodzice: Jan Korwin- Milewski i Helena z Jastrzębiec- Kozłowskich po paru latach przenieśli się do majątku Hutki k/ Częstochowy.

Hutki były tym miejscem na ziemi, które mama zawsze wspominała ze łzami i tęsknotą. Dwór w którym przetrwały w czasach niewoli najszlachetniejsze polskie tradycje, kultura, znajomość ojczystej historii. Bastion miłości do Boga, miłości rodzinnej, miłości do wszystkich ludzi, rodaków ( babcia po kryjomu uczyła wiejskie dzieci – za co groził Sybir ), miłości do ojczystej ziemi, przyrody. Tu mogły się najpełniej wychowywać wspaniałe osobowości, charaktery, bohaterowie.